frequentierealiteit.

het leven lijkt een objectief gegeven, maar is dat wel zo?

in mijn ervaring leven we allemaal in onze eigen frequentierealiteit. onze wereld speelt zich gelijktijdig af op vele frequenties en op elke frequentie gelden andere wetmatigheden. de ene niet meer of minder waar dan de andere maar wel anders.

problemen ontstaan als we onze realiteit proberen op te dringen aan anderen, individuen onderling, of als samenleving als geheel. dan ontstaat strijd en vervreemding.

of als we adviezen gaan aannemen van mensen die in een andere frequentierealiteit leven dan ons hoogste potentieel.

wat we als mensen wel eens vergeten is dat we zelf vrijheid van afstemming hebben: we kunnen kiezen op welke frequentie we afstemmen, in welke realiteit we leven. maar dat kan alleen als we het verleden, de wetmatigheden van onze huidige realiteit, kunnen loslaten. en dat is wat we moeilijk vinden.

op het moment dat we op iets groters, iets legers afstemmen komen allemaal oordelen los uit onze opvoeding, onze levenservaringen: verhalen over wie we zijn en hoe de wereld is of hoort te zijn. daar zitten emoties aan gekoppeld en het moment dat we aan die verhalen en emoties energie geven houden we ze in leven in onze frequentierealiteit.

het is een kunst om de verhalen en beelden die loskomen, de emoties die opdoemen, zelfs de fysieke sensaties en klachten die zich manifesteren van een afstand te bekijken zonder weerstand, en laten zijn. dan kunnen ze ontspannen naar de volle leegte waar wij onderdeel van zijn.

ook als we niet bewust afstemmen, zijn we de hele dag onbewust in verbinding met onze directe fysieke omgeving en met een gedachtenveld dat we delen met anderen. bewustwording daarvan kan helpen om de omstandigheden die zich aandienen minder persoonlijk te nemen. en de rol die wij zelf spelen bij de tot standkoming van onze frequentierealiteit te begrijpen.

stel je open.

stem af op een hoger perspectief. stem af op leegte. stem af op liefde. of doe helemaal niets.

en laat alles zijn.